O akitach
Japoński wojownik
Akita inu - wstęp
Akita inu – Akita (jap. 秋田犬 – akita inu; z jap. inu – pies) – rasa psa zaliczana do grupy szpiców i psów pierwotnych wyhodowana w Japonii pierwotnie do walk psów, później użytkowana również do polowań.
Akita to rasa psów, która stanowi część japońskiego dziedzictwa narodowego, symbol siły i pomyślności. Ceramiczne figurki akit ofiarowuje się chorym, życząc im szybkiego powrotu do zdrowia, a także młodym parom i noworodkom, by przyniosły im szczęście. Nazwa rasy nawiązuje do prefektury Akita położonej nad Morzem Japońskim, na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Honsiu.
Współcześnie pełni funkcje psa stróżująco – obronnego oraz psa do towarzystwa. Jest to największa rasa spośród szpiców japońskich. W klasyfikacji FCI rasa ta została zaliczona do grupy 5 – Szpice i psy w typie pierwotnym, w sekcji 5 – Szpice azjatyckie i rasy pokrewne
RASA
Historia
Podobno akity już 5 tysięcy lat temu na wyspach japońskich towarzyszyły samurajom. Pierwsze rysunki przedstawiające te zwierzęta pochodzą jednak z XII wieku. Od 1603 roku w miejscowości Odate organizowano walki średniej wielkości psów używanych do polowań na niedźwiedzie. Od połowy lat 60. XIX wieku – w celu uzyskania mocniejszej budowy i większych rozmiarów – kojarzono je z tosami i mastifami, przez co utraciły cechy szpiców. Na początku XX wieku zakazano walk. W 1931 roku dziewięć akit pochodzących z rejonu Matagi, reprezentujących najbardziej pożądany typ, uznano za pomniki przyrody i wydano im rodowody. Siedem lat później powstał pierwszy wzorzec rasy akita
Najbardziej znaną opowieścią związaną z rasą jest historia psa Hachiko, który należał do Eisabuiro Ueno, profesora tokijskiego uniwersytetu. Codziennie rano odprowadzał właściciela na dworzec kolejowy Shibuya i wieczorem odbierał go stamtąd. Pewnego dnia profesor zmarł nagle w pracy. Przez kolejne 10 lat – aż do śmierci w 1935 roku – Hachiko codziennie przychodził na plac przed dworcem i czekał na jego powrót. Pomnik wiernego psa – ufundowany przez mieszkańców Tokio – stanął naprzeciwko stacji Shibuya.
Swoją wytrzymałość psy tej rasy udowodniły podczas japońskiej ekspedycji na biegun południowy w 1957 roku. Polarnicy zabrali 20 akit do ciągnięcia sań. Z powodu złej pogody wyprawa została przerwana. Ludzie wrócili do domów, a psy zostały na Antarktydzie, co oburzyło organizacje broniące praw zwierząt. Kiedy po trzech latach ekspedycję wznowiono, badacze znaleźli w dawnym obozie 12 psów w zaskakująco dobrej kondycji. Aby upamiętnić to wydarzenie, cesarz Hirohito polecił wznieść ich pomnik odlany w brązie.
zachowanie i charakter
Akita jako pies myśliwski znany jest z uporu i zawziętości w walce, a także z pasji łowieckiej. Psy tej rasy wykorzystywane są również przez policję i armię. To rasa psów niezależnych, mających zdecydowany charakter. Wymaga konsekwentnego, ale równocześnie łagodnego prowadzenia.
Akita jest psem o wysokim stopniu dominacji oraz potrzebie wyraźnej hierarchii w grupie. Jest lojalny wobec swojego właściciela i bardzo do niego przywiązany. Jest nieufny wobec obcych ludzi.
zdrowie i pielęgnacja
Akita jest psem odpornym i wytrzymałym. Gęsta szata doskonale chroni go przed mrozem, śniegiem i wilgocią. Gorzej znosi upały, dlatego latem należy zapewnić mu chłodniejsze miejsce do odpoczynku i pamiętać o wodzie do picia.
Przedstawiciel tej rasy uchodzi za okaz zdrowia, ale zdarzają się problemy z oczami – katarakta, postępujący zanik siatkówki (PRA) i dysplazja siatkówki (RD), co może prowadzić do utraty wzroku.
Niektóre Akity cierpią na choroby autoimmunologiczne, w których układ odpornościowy organizmu niszczy własne komórki i tkanki. Należą do nich na przykład: Sebaceous adenitis która prowadzi do zniszczenia gruczołów łojowych w skórze.
Pielęgnacja akity nie jest kłopotliwa. Pies ten linieje obficie dwa razy w roku – wiosną i jesienią. Przez około trzy tygodnie wymianie ulega głównie miękki podszerstek. Warto podkreślić, że akita nie gubi sierści równomiernie z całej powierzchni ciała, ale partiami ,podobnie jak wilki.
W okresie linienia czeszemy Akitę codziennie, poza tym okresem raz na dwa tygodnie. Najlepiej do tego celu posłużą szczotka pudlówka i metalowy grzebień o średniej gęstości.
Wygląd
Wzorzec przewiduje umaszczenie białe, rude, pręgowane i sezamowe (ruda sierść z czarnymi końcówkami). Każde umaszczenie (oprócz białego) musi mieć białe znaczenia po bokach kufy, na policzkach, szyi, piersi, tułowiu i ogonie, po wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych.
